Vliegveld Maastricht ten dode opgeschreven?

Een kat in de zak heeft de provincie Limburg met Maastricht Aachen Airport niet gekocht. Alleen al de symbolische één euro die voor het vliegveld is betaald, zorgt ervoor dat de term miskoop gratuit is.

Peter Kamps

Een gegeven paard kijk je ook niet in de bek. Dat doet economie- gedeputeerde Twan Beurskens dan ook niet. Maar om te zeggen dat de VVD-bestuurder MAA in de armen heeft gesloten als de verloren zoon, dat voert ook te ver.

Daarvoor komt hij te veel problemen op de luchthaven tegen. Het schoon schip maken valt tegen, erkent hij. Niet omdat er nog meer lijken uit de kast zijn komen vallen. Maar wel omdat MAA een bijzonder kwetsbare onderneming is, verzucht hij. Beurskens stelt zich daarmee ook zelf kwetsbaar op. Mogelijk geeft hij zich zelfs te veel bloot.Want terwijl provinciale interim-managers nog orde op zaken stellen op het vliegveld, is de provincie al een zoektocht gestart naar een nieuwe exploitant.

Die krabt zich wellicht nog een keer achter de oren bij het vernemen van het sombere verhaal van Beurskens.

Des te opmerkelijker is het dat de kandidaten in de rij staan. Als we Beurskens mogen geloven hebben zich liefst vijftien partijen gemeld.
Een prettige verrassing, geeft hij toe, zeker gezien de penibele situatie waarin het vliegveld verkeert. Vorig jaar vervoerde de luchthaven nog maar 30.000 passagiers, een diepterecord.

Zonder financiële steun van de provincie zou het vliegveld al lang failliet zijn. Niet dat al die kandidaten even serieus zijn. Er zit veel kaf tussen het koren. Slechts een handvol kandidaten bezit het geld en de expertise om de luchthaven weer nieuw leven in te blazen, is de nuchtere inschatting van Beurskens. Eén partij komt uit Nederland, één uit China, de rest uitWest- en Oost-Europa, verklapt hij.

Een ander nieuwtje is dat de deputé verwacht dat voor het einde van dit jaar duidelijk is welke partij MAA gaat exploiteren. Dat is sneller dan verwacht. Maar nog belangrijker is dat er wat te kiezen valt. Beurskens verwijst vilein naar vliegveld Twente, dat er vorig jaar niet eens in slaagde één exploitant te vinden. Dat lot lijkt MAA bespaard te blijven.

De patiënt hoeft niet gereanimeerd te worden, zegt Beurskens opgelucht. En voor de fijnproevers: er komt dit keer geen veiling zoals tien jaar geleden, toen MAA geprivatiseerd werd en Omniport het vliegveld ging runnen. Een fout besluit, wil Beurskens nu wel toegeven. Omniport investeerde niet of verkeerd, luidt zijn harde oordeel. De provincie heeft dus leergeld betaald. Er komt daarom geen kostenverslindende veiling, maar een aanbesteding. Bovendien een die er niet op gericht is de goedkoopste partij te vinden, maar de beste. Dat scheelt slechts één woord, maar is wel van wezenlijke betekenis.

Beurskens wil voorgoed een einde maken aan de politiek van pappen en nathouden, die MAA al zo lang in de wurggreep houdt.

Er moet eindelijk een exploitant komen die - samen met de provincie - wil investeren in een hippe en fitte luchthaven. Dat klinkt goed, maar is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Voordat het zover is, moet er nog heel wat achterstallig onderhoud en herstelwerk gebeuren. Neem de spiksplinternieuwe vrachtloods op het vliegveld. MAA betaalt daar een half miljoen euro huur per jaar voor.

Weggegooid geld, omdat de hal door de crisis leegstaat. Een geniaal besluit, zegt Beurskens cynisch, zonder iemand de schuld voor die misinvestering te willen geven. Hij broedt op een oplossing, waarbij de provincie de hal koopt van bouwer/eigenaar Volker- Wessels. Voor onze ogen ontrolt zich een deal die op koehandel lijkt, maar volgens Beurskens niet zo heten mag. Hij kiest voor de neutrale term ‘gelijk oversteken’. Die bestaat hieruit dat datzelfde VolkerWessels een viersterrenhotel wil bouwen op het vliegveld.

Als de firma dat doet, is de provincie bereid de aftandse passagiersterminal een facelift te geven. Dat maakt de luchthaven aantrekkelijker voor reizigers en dat is goed voor dat hotel. De aankoop van de vrachtloods (tegen taxatiewaarde, benadrukt Beurskens) moet die deal bezegelen. De ene hand wast de andere, zullen we maar zeggen.

Beurskens benadrukt dat hij op die manier MAA wel verlost van een financiële molensteen om de nek. Toch beseft hij de risico’s. Daarom heeft hij nog een extra zekerheid ingebouwd. Die dubbele deal met VolkerWessels gaat alleen door als hij de gedroomde exploitant vindt, die MAA weer op de kaart gaat zetten. Mét passagiersvluchten, dat wel, want alleen daarmee is dat hotel tot een succes te maken. Om die vluchten te krijgen en niet langer afhankelijk te zijn van ‘cowboys’ zoals Ryanair, wil de provincie dat MAA samenwerking zoekt met een grote buitenlandse hub. Schiphol laat MAA toch links liggen, mokt Beurskens.

Vijf luchthavens staan op het verlanglijstje, tot in Turkije toe. 2015 wordt dan ook een cruciaal jaar voor MAA. In positieve zin, verwacht Beurskens. Hij beschouwt de huidige crisis als een uitgelezen kans om de luchthaven in gereedheid te brengen voor de postcrisisjaren.

Die gaan zeker komen en dan kan MAA oogsten wat nu gezaaid wordt.
Die houding getuigt van moed, maar grenst tegelijk aan overmoed gezien het feit dat MAA een recidivist is als het gaat om gesneefde ambities. Maar goed, we zullen Beurskens toch maar het voordeel van de twijfel geven.

Als er niets gebeurt, is MAA zeker ten dode opgeschreven en de provincie tientallen miljoenen en de nodige illusies armer.