RAPPORT: Internalising the climate costs of European aviation
De Europese Unie heeft de ambitie uitgesproken om CO2-emissies in de transportsector met 90 procent terug te brengen in 2050, vergeleken met 1990. Daarentegen stevent de internationale luchtvaart af op een verdrievoudiging van de CO2-uitstoot in 2050, ten opzichte van 2015.
Om de Europese luchtvaartsector vrijwel volledig klimaat-neutraal te maken, is een overgang nodig van fossiele kerosine naar duurzame brandstoffen. In dit onderzoek is onder andere berekend hoe duur die overgang tot 2050 zou zijn, welke brandstofmix het meest waarschijnlijk is en welke CO2-prijs nodig is om deze transitie in gang te zetten.
De totale transitiekosten vallen tot 2050 lager uit dan de schadekosten van de CO2-uitstoot zonder transitie. Dit is het geval voor een overgang naar biobrandstoffen tot 2032 en met e-brandstoffen vanaf dat jaar. De benodigde CO2-prijs bedraagt 200 euro per ton in 2025 en 60-240 euro per ton in 2050.
Het onderzoek – hier te lezen – is verricht door Max van Geuns, onder supervisie van Dr. Søren Bøye Olsen van de Universiteit van Kopenhagen en Dr. Jasper Faber, themaleider Luchtvaart bij CE Delft.
![[Vliegroutes Schiphol afgelopen maand]](https://www2.vlieghinder.nl/plots/_cache/recent/_thumbnails/_afgelopen_maand.jpg "Vliegroutes boven Nederland van de afgelopen maand")
Geplaatst door ir. B. van Marlen uit Uitgeest
Dan denk ik aan: toegenomen zorgkosten wegens ziekte van omwonenden, kosten voor verlies van gezonde levensjaren of vroegtijdige sterfte, kosten wegens verlies van recreatiemogelijkheden door vliegtuigherrie (zie studies van Paul Peeters), kosten voor extra isolatie van woningen, kosten voor dijkverhogingen en ontziltingsmatregelen, verminderde opbrengsten van zonnepanelen en lagere productie van gewassen door condenssporen, kosten voor het opvangen van crises als de coronacrisis. Nog afgezien van moeilijk te berekenen zaken als hinder en verloren levensgenot.
Een hele effectieve methode om dit soort kosten nu snel tegen te gaan is een drastische beperking van het aantal vluchten tot 350000 maximaal, met verhoging van de ticketprijzen. Men kan dan geld inzetten voor omscholing van personeel in de luchtvaartsector naar werkelijke duurzame banen, of naar de zorgzector.
Zonder dit zitten we binnen een jaar weer op het oude ‘normaal’ (lees eigenlijk: abnormaal). We lijken nu al de kansen op een duurzame ontwikkeling (krimp) van de luchtvart te hebben gemist.
Ik verwacht van de huidige politiek niets goeds in dit dossier! Misschien moeten we Pieter Omtzigt vragen ernaar te kijken?