Verhofstadt raakt regie kwijt over nachtvluchten DHL(Commentaar: Een goeie waarschuwing?)

COMMENTAAR:

Op het toneel staan drie partijen. Een ervan belooft 1400 nieuwe banen. De andere partij belooft leefbaarheid van de woonomgeving voor duizenden mensen. Maar samen kunnen die twee niet. Als lachende derde een Duits bedrijf, dat zijn eisen nog eens aanscherpt.
Morgen kan ons dit overkomen. Hoe kiezen wij dan?

Wat bedoelt de journalist, Wouter Bax, met de kop van zijn artikel? De regering raakt de regie kwijt. Maar waarom?. Volgens Bax is dat het gevolg van een stom voorstel. De regering heeft - ongetwijfeld op grond van een deskundig advies - een technische oplossing voorgesteld. Hier hebben we een bekende situatie: De overheid stelt een technische limiet, De tegenpartij zoekt daarbinnen naar grenzen en uitwijkmogelijkheden. Omdat technische oplossingen nooit de hele werkelijkheid kunnen dekken zoekt de multinational hoe ver het kan gaan. Het doel van de maatregel raakt uit zicht. Maximaal 100 Km per uur, maar waarom? Dus alleen bij de meetpaaltjes.

Maar zou had de overheid anders hebben kunnen doen? Is er hier iets waaruit wij, in onze situatie kunnen leren?
In Nederland kennen we die grenzen ook, in wet en besluiten. Niemand overtreedt die zegt Schiphol. Niemand overtreedt die zegt Mevrouw Schultz. Maar toch, binnen die grenzen zijn de uitwegen al lang opgezocht en in de buitengebieden ervaren wij de consequenties. Het probleem daar was onlangs even uit het zicht. Privatiseren of niet was even het motto. Wat als niet alleen KLM en Schiphol worden geprivatiseerd? Wat als de luchtverkeersleiding ook nog wordt geprivatiseerd? Het kan en gebeurt al, bij grote luchthavens. Heel de luchtvaart zou liggen in de handen van aandeelhouders. Het zou best goed lopen. In het belang van de aandeelhouders… Cerfontaine roept, in het kader van de nota mobiliteit, dat de overheid toch geen verstand van vliegen heeft. Al die wetten maken de zaak maar inflexibel, ombuigzaam.

Dat klopt. Hij heeft daar gelijk is. En de bedrijven? Ieder gezond bedrijf vecht voor zijn aandeelhouders. Daar is niets mis mee.

Waar het mis is ? Ja, precies, met de regie. Een regisseur haalt de betekenis, de pointe van het stuk naar voren. Waar behoefte aan is is, is een overheid, die streeft naar het beschermen van de waarden waaruit de maatschappij steeds opnieuw zijn normen put om je dagelijkse weg te vinden. De Overheid kan zo delen van de verantwoordelijkheid bevorderen.

Wat betekent dat hier concreet?: Sticht een op de luchtvaart toegesneden beheersorgaan dat op gezag van de overheid, en namens de de regio de regie moet voeren over hoe zowel leefbaarheid als economische belangen - in die volgorde - te bevorderen. Dubbeldoelstellingen kun je nooit realiseren in een wet, maar behoren tot de oude kunst van het ‘schipperen’ in de praktijk. Het woord ‘dubbeldoelstelling’ stond vroeger op de verkeerde plaats. Niet via veel wetten moet je de ruimte toedelen, maar door dagelijkse kundig verdelen van de binnen een verantwoord milieu beschikbare mogelijkheden.
Luchtverkeersleiding dus. Maar niet onder leiding van luchtvaartmaatschappij en van Schiphol en van bedrijven - ieder met eigen belang en behoefte aan capaciteit. Zo is het nu. Ze worden ook betaald naar prestatie. Dat kan toch anders? Luchtverkeersleiding zou onder toezicht kunnen staan van een publiekrechtelijk Schap, dat steeds zoveel ruimte schept als kan met behoud van leefbaarheid. U weet wel: Veiligheid. milieu en capaciteit. In die volgorde. Kweek de kennisachtergrond die dat mogelijk maakt. De mensen die U daar opleidt zullen met trots en idealisme hun werk doen. Je bent niet alleen maar verkeersagent, maar draagt met je inventiviteit bij een een leefbare maatschappij - de jouwe. En hebben we onvoldoende slots, laten we eens kijken wat ook elders kan.
Maasvlakte? Buitenland - we zijn toch een groot, samenwerkend Europa?

Grenzen opzoeken: goed, maar dan samen. Goed beheer blijkt niet uit beloftes maar in de praktijk.

Olav