Platform Vlieghinder Kennemerland
 

Stuurloos af op ons nationaal vervoersinfarct

 |
 Geplaatst door: redactie 
 |
 Bekeken: 1285 
|
 Luchtvaart =Nieuws= 
Stuurloos af op ons nationaal vervoersinfarct

Column van Anne Cor Groeneveld in Luchtvaartnieuws —> Hier

Wij nemen de column hier over in de ‘knipselkrant’, want die is een prima uitgangspunt voor discussie. Zij verbindt niet alleen de actuele nieuwsfeiten die ook hier de revue passeerden. De analyse van die feiten leidt ook tot een gevolgtrekking. Die gevolgtrekking vraagt om een oplossing waarin belangen van alle betrokkenen veilig worden gesteld. Daar gaat het in discussie om. Dus lees alle twee, de column en het commentaar.


Anne Cor Groeneveld schrijft :

Wanneer ik de storm van publiciteit zie die in de eerste weken van dit jaar over ons heen gekomen is, en wanneer ik een idee heb welke problemen wij in de komende tijd het hoofd moeten bieden, dan vraag ik mij af of het tij nog te keren is voor de rampzalige richting die we opgaan in de Nederlandse luchtvaart. Deze week sprak ik met enkele wetenschappers over de toekomst van de Nederlandse luchtvaart. Met de plannen voor de nieuwe generatie Boeing en Airbus toestellen is het interessant om te filosoferen over hoe wij over 50 jaar in ons land bezig zouden kunnen zijn met luchtvaart. Je kunt je dan allerlei zaken afvragen. Zal het vliegtuig een lege cockpit hebben of bestaan verkeersleiders niet meer, gaan we de koffers nog steeds scheiden van de reiziger, reizen we buiten aantrekkingskracht van de aarde, wanneer vliegt de DDA met een Boeing Dreamliner of staat de eerste A380 bij het Aviodrome in Lelystad.

Maar wanneer ik de kranten van de eerste twee weken van dit jaar beschouw dan ben ik bang dat we luchtvaart alleen zullen kennen van witte strepen boven ons land en lange files naar Duitsland en België. De happy few die zich nog kunnen permitteren om van een stukje Nederlands beton te vertrekken zullen een hoge prijs moeten betalen. De extreme kosten die wij op dit moment al het hoofd moeten bieden en de grote beperkingen die wij ons opleggen inzake de gebruiksruimte maken luchtvaart schier onmogelijk. Sportvliegen is nu al bijna niet meer mogelijk, vliegopleidingen zijn niet meer betaalbaar en in ons land niet mogelijk want lesvluchten zijn niet of nauwelijks meer toegestaan.

Ook komt er natuurlijk een eind aan de tolerantie van andere landen om bij hun maar even het starten en landen te gaan beoefenen. We beladen elke vlucht met een overgewicht aan heffingen, passagiersbelastingen, toeslag geluidsisolatie, luchthavenbeveiliging, luchthavenbelastingen, brandstoftoeslagen, accijnzen, BTW heffingen, verzekeringen, security kosten, milieuheffingen, slots, afhandelingskosten, kosten van de diensten van het Ministerie van V&W, etc. De toeslag op een retourticket Amsterdam-New York via Parijs is nu al €175,52!

Ondertussen raken de contouren vol. We kunnen nauwelijks proefdraaien voor het onderhoud aan de vliegtuigen, banken willen luchtvaart niet meer financieren, risicokapitaal is niet meer beschikbaar en AirportCities zijn binnen afzienbare tijd steden gebouwd op plaatsen waar vroeger vliegvelden waren, met Ypenburg en Valkenburg als voorbeeld.

Waarom begin ik het jaar zo negatief? Kijkt u simpelweg even naar al het nieuws op deze mooie site en lees de ellende die over ons wordt uitgestort door de media. Van Lier Lels verlaat Schiphol directie (twee weken nieuws en Kamervragen). De Vlieger maakt noodlanding (hele week in het nieuws). Luchtruim Schiphol slibt langzamerhand dicht. Luchtvaartmaatschappijen verrijken zich met toeslagen. Naast Schiphol heeft ook Rotterdam geen capaciteit meer voor verdere groei! Schiphol veroordeeld tot schadevergoeding van misschien wel €100 miljoen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ondertussen is Air Holland definitief verdwenen en rest slechts een golf van negatieve publiciteit, is V-Bird failliet, is DutchBird bijna failliet en staat al weken aan de grond, zijn enkele kleinere Exelbedrijven failliet, of er ligt beslag op, en wankelt de hele Exelgroep terwijl de ene directeur zich terug trekt en de ander het met Justitie aan de stok heeft.

Deze vloedgolf van slecht nieuws geeft een enorme afbraak van het benodigd maatschappelijk draagvlak en wanneer we dit tij niet keren dan blijft er van onze bedrijfstak niets over. En dan heb ik het niet over 50 jaar.

Wanneer ik zie welke problemen op korte termijn voor ons liggen om in harmonie met de omgeving op enkele plaatsen in ons land luchtvaart te bedrijven dan heb ik grote zorgen. En die zijn niet oplosbaar met de huidige regelgeving en beleidsrichtingen en zeker niet met de wijze waarop de sector op dit moment in het nieuws is. Er moet iets heel anders gebeuren. Er moet een fundamentele discussie komen over mobiliteit in Noordwest Europa. Een Euregionaal mobiliteitsdebat waardoor de politiek en het bedrijfsleven richting kan kiezen en lange termijn beleid kan formuleren. Een regelmatig wisselende politieke en kort termijn keuze is fnuikend voor het bedrijfsleven en ook voor structureel economisch herstel. Het kan niet zo zijn dat een nieuw kabinet over twee of over zes jaar het roer omgooit, anders dan koerswijzigingen die noodzakelijk zijn voor goede navigatie. Het debat zal zich moeten uitspreken over nut, noodzaak en inzetbaarheid van de benodigde infrastructuur voor de diverse vervoersmodaliteiten. Economisch belang en duurzaamheid zijn de belangrijkste uitgangspunten terwijl elementen als milieu en (externe) veiligheid opnieuw dienen te worden gewogen. We moeten niet meer allerlei spoorwegen en startbanen neerleggen, zonder dat de investering, het rendement en de hinder goed bekend zijn.

Concurrentie tussen diverse vormen van infrastructuur acht ik geen goede zaak in een klein gebied als waar wij leven in Europa. Mobiliteit is het doel dat wij al dan niet willen accommoderen en infrastructuur het middel om die mobiliteit mogelijk te maken. Laat concurrentie maar plaatsvinden in het vervoer maar niet op basis van, al dan niet gesubsidieerde (water)wegen, sporen, (lucht)havens en stations. Voor wat betreft de luchtvaart in ons land kan dit debat alleen succesvol zijn wanneer we alle luchthavens hierbij betrekken tot en met Frankfurt en Parijs.

Nederland kan succesvol zijn in het debat en ook in de uitkomsten zijn voordeel vinden. Onze nationale luchtvaart heeft een paar parels waar men in Europa jaloers op is. De Air France-KLM combinatie is ijzersterk, Martinair en Transavia zijn beiden voorbeelden van solide luchtvaartondernemingen, we hebben een uitstekende luchthaven Schiphol en enkele prima regionale luchthavens. Zij verdienen het dat de politiek zich verplicht voor de lange termijn en zullen zeker meewerken om gezamenlijk te bouwen aan het maatschappelijk draagvlak dat nodig is.

Wanneer we in de komende periode de koers kunnen bepalen naar een goede logistieke infrastructuur in Noordwest Europa voor land, water en luchttransport, dan kunnen we vele miljarden besparen aan onnodige infrastructuur en betere waarborgen vinden voor een veilig en duurzaam “level playing field”.

Met deze column zou ik een oproep willen doen aan de politiek om de haalbaarheid van dit debat te gaan onderzoeken. We moeten aan het werk, anders hebben we helemaal geen luchtvaart over 50 jaar. Het kan niet wachten want we drijven stuurloos af op ons nationaal vervoersinfarct!
______________________________

Commentaar :

Tot hier de ‘andere’ partij aan het woord. Nu eens niet een partij die streeft naar ongebreidelde groei, maar iemand die een bewonderde luchtvaart naar de knoppen ziet gaan. Het verhaal bevat wel tegenstrijdigheden en haalt zowat alles aan wat je maar kunt. Maar toch.

Wanneer ik dit lees valt mij op dat we het eigenlijk eens kunnen zijn met de gedachte die deze wanhoopskreet motiveert. “Een regelmatig wisselende politieke en kort termijn keuze is fnuikend’.
“Stuurloos”. Iets moet fundamenteel anders worden.

Natuurlijk vinden wij absoluut niet dat de milieu- en de maatschappelijke grenzen moeten worden opgerekt om tot een oplossing te komen. Eerder dan dat steunen we Kortbeek (zie —> hiervoor), die terecht aangeeft dat het accepteren van de natuurlijke beperkingen van een klein en overvol land helemaal geen beperking hoeft te zijn voor een goede met de luchtvaart verbonden economie.

De oplossing ligt in het overwinnen van het kotzichtig en brokkelig beleid. Het zal een zegen zijn wanneer de Luchtvaart - binnen door de politiek aan te geven beperkingen - eindelijk eens blijk kan geven echt gestuurd te worden. Gestuurd op grond van betrouwbaar en diepgaand inzicht in de onderhavige problematieken. Dit geldt zowel dagelijks beleid als het beleid op termijn. In onze ogen moet de luchtvaart in de toekomst gestuurd worden vanuit het stuurhuis van een kundig en onafhankelijk beleidsorgaan. Dat stuurhuis moet de plek zijn waar van nature dat permanente en geïntegreerde, door kennis onderbouwd en groeiend inzicht aanwezig is. Binnen de algemene, door het Rijk vastgelegde beleidsruimte vinden we daar de stuurlieden die het schip zowel vandaag als morgen de goede haven binnen kunnen varen.

Zo veel is daarvoor niet nodig. We hebben die kennis nu al. Maar ze ligt verspreid en verbrokkeld. Daardoor is er tot nu niets interessanters tot stand gekomen dan een ‘dubbeldoelstelling’ van ‘groei en nog eens groei’ bij ‘gelijkblijvende overlast’. Vager en minder inspirerend kan men het haast niet verzinnen. Natuurlijk. Wordt hier opnieuw alleen maar de kans gegrepen te pleiten voor een Luchtruimschap? Meer dan dat.. Steeds meer worden noodzaak ervan en uitvoerbaarheid duidelijk. Alles ligt er voor klaar. Van begin af aan dient het zich aan als de logische, kreative en betrouwbare oplossing voor het beleidsprobleem.

Doordachte integratie van kennis (in plaats van samenhutselen van belanghebbenden, zoals in CROS) onder onafhankelijke leiding van het schap, zijn nodig voor bepalen van de goede, aangepaste koers waarlangs het beleid ons stuurt. Dit zowel op de lange als op de korte termijn. Aangepast, zowel plaatselijk, regionaal, Nederlands en Europees, als duurzaam en mondiaal. Pas met goede regionale kennis zal men de gevraagde Euroregionale discussie vruchtbaar kunnen voeren. Ook idealen en meningen moeten rekenen met feiten en weten. Anders kom je er niet, maar lopen we vast, of drijven we ‘stuurloos af op ons nationaal vervoersinfarct’.


Reacties op dit bericht

Geplaatst door Gerard uit NULL

Had Anne Cor Groeneveld een paar jaar geleden nu maar écht gestreden voor een keuze met een fundamentele toekomst! Dan was men nu aan het bouwen aan een parel van een luchthaven in zee. De huidige keuze, dubbeldoelstelling, bleek al vanaf het begin een utopie. Een kind ziet dat dit een doodlopende weg is!. Anne Cor, gá nu eens echt voor Toekomst van de Luchtvaart, met hoofdletters, en verlaat het huidige pad! Je bent toch niet blind? Gooi je bakens om en pleit voor een echt goede locatie ver van de dichtbevolkte randstad! Wijd daar je volgende column eens aan, dan toon je écht visie! Het is nog niet te laat om onze luchtvaart te redden voor de toekomst!

Geplaatst door Johan uit Assendelft

Het is te wensen dat die luchtvaart klootzakken wat eerder weg zijn dan pas over 50 jaar. Hoe eerder hoe beter!
Geen genuanceerde mening maar dit raak je wel kwijt als er gemiddeld 800 vliegtuigen per dag over je hoofd langskomen! Dag in, dag uit. Stelletje gekken.