SCHIPHOLTERREUR Onze laatste klaagzang

Na 15 jaar klachten melden over vlieglawaai boven ons hoofd in Castricum - eerst telefonisch, toen per brief en daarna via internet - , hebben mijn man en ik ons gewonnen gegeven. De Alderscommissie en het BAS-klachtenregistratiesysteem hebben gewonnen. Na enkele pogingen om het nieuwe klachtenformulier van BAS in te vullen, hebben we de moed opgegeven.

Sinds het systeem per 1 november is veranderd in een soort van enquêteformulier per klacht, is klagen niet meer te doen. Het is een complete dagtaak geworden als je bedenkt dat er in het hoogseizoen soms wel meer dan 150 toestellen overvliegen met alle bijkomende klachten van dien.

De vragenlijst van BAS vraagt per klacht of het om een specifieke- of een periodeklacht gaat. Om te beginnen: een periodeklacht was voordien niet mogelijk. Zo krijgt BAS straks wel heel makkelijk de absolute aantallen klachten naar beneden als ze vergeleken worden met voorgaande jaren.

Vervolgens wordt er o.a. gevraagd om wat voor soort hinder het gaat: geluid, angst of vervuiling en wat voor effect dat heeft gehad: gesprek onderbroken, TV niet verstaan, wakker geworden of overig effect. Ook wil BAS dan weten waar of men zich bevond: in huis, in tuin of anders. Verder of de klacht al eerder is ondervonden: heel vaak, een aantal keer, zelden of nooit. Dan ben je er nog niet hoor. Vervolgens vraagt men of er bijzonderheden zijn waargenomen zoals vloog het vliegtuig: te laag, een afwijkende route, draaide verkort, met meerdere vliegtuigen bij elkaar of lekte het brandstof, geen bijzonderheden of anders. En ze willen nóg meer weten n.l. of je denkt waar de klacht door is veroorzaakt: starten, landen, overvliegen, taxiën, proefdraaien, oud toestel, weet niet of anders. En als laatste moet je nog antwoorden op de vraag of je wilt dat BAS contact opneemt en of je nog iets hebt toe te voegen.

Allemaal leuk en aardig, maar hoe moet je dat allemaal beantwoorden op 35 km. afstand van Schiphol? Het meeste weten we gewoon niet. Andersom mag je toch verwachten dat BAS wel zal weten dat op 35 km. afstand starten, landen en taxiën niet waargenomen kán worden. En of je weet of een vliegtuig aan het proefdraaien is of een afwijkende route vliegt is ook dubieus en als een klacht op een nachtelijk tijdstip wordt gemeld kan je er gerust vanuit gaan dat dat de mens wakker houdt. Over het milieu maken we ons ook natuurlijk zorgen of een vliegtuig nu hoog of laag vliegt het verspreidt altijd uitlaatgassen. Bedenk daarbij dat onze moestuin op 500 meter van huis ligt. Kortom al deze vragen moet je per tijdstip beantwoorden en je wordt er letterlijk en figuurlijk compleet gestoord van.

Het is jaren en jaren geleden dat wij in het weekend eens lekker konden uitslapen na een avond stappen. We gaan dus altijd op tijd naar bed. Dat is echter geen garantie voor een goede nachtrust als je bedenkt dat het voorkomt dat je tussen 12 en 1 uur ’s nachts nog wel eens uit je eerste slaap wordt gehaald en vervolgen om ± 3 uur opnieuw om daarna in de vroege ochtend om ± 5 uur gewekt te worden om tot ± 7 uur wakker te worden gehouden terwijl de wekker om half 8 afloopt. Van uitgerust zijn is dan geen sprake en we eindigen zo nog eens in Dijk en Duin. Het is eigenlijk pure foltering.

Vroeger konden we volstaan met alleen de tijdstippen te melden waarop we hinder ondervonden. In de loop der jaren is het aantal klachten van enkele malen per dag uitgegroeid tot soms wel meer dan 150 meldingen per dag in het hoogseizoen. Sinds onze eerste klachten is Schiphol alleen maar gegroeid en worden wij alleen maar meer en meer gegeseld door de vliegherrie en de commissie Alders heeft ons een doodtrap nagegeven. We hopen dat de man nog eens verbannen wordt naar Uitgeest of Castricum, kan hij zelf ondervinden wat hij heeft aangericht met zijn advies.

Natúúrlijk hebben we hinder van overvliegende vliegtuigen. We wonen 35 km. van Schiphol af. Dus wat hebben ze hier te zoeken? We hebben bewust gekozen voor Castricum toen wij 23 jaar geleden uit Amsterdam-Zuid vertrokken, waar toetertijd al sprake was van vliegtuighinder maar niet zo erg als nu in Castricum. We kozen voor de file voor de Coentunnel om van de rust en frisse lucht van de kust te genieten. Dat er af en toe een vliegtuig hoog overvloog overdag, ach, dat had niet veel om het lijf. Maar nu vliegen ze niet hoog maar laag over en veel vaker en het lawaai stoort niet alleen ons maar natuurlijk ook de dieren. Dat de weidevogelstand bij ons in de polder steeds meer achteruitgaat, zal heus niet alleen aan Reintje de vos of te vroeg maaien komen. Onze polder is al beschermgebied. Het leefklimaat moet wel te leven zijn.
Toch stoppen wij nu met klagen. Na 15 jaar moeten wij concluderen dat klagen niet helpt. Misschien moeten we verhuizen, we zien wel, voorlopig zijn we murw geslagen. We zijn er klaar mee. Het is over en uit!

De heer en mevrouw Beijerbacht, Castricum.

Nagekomen: Het relaas van de familie Beijerbacht werd op 27 november verkort in het Noord-Holland Dagblad gepubliceerd. Zie hieronder