Nieuw open overleg of strijd over vliegveld

Natuurlijk is het comfortabel om in Eindhoven op het vliegtuig te kunnen stappen en niet de files op de A2 te hoeven trotseren. En natuurlijk is er behoefte aan een samenhangende visie op de betekenis van luchtvervoer in de regio.

Maar zouden we dan niet eerst eens die samenhangende visie formuleren alvorens te concluderen dat Eindhoven Airport de ruimte moet krijgen om te groeien, louter en alleen ten behoeve van de ontwikkeling van Schiphol?

Een samenhangende visie is wel iets anders dan een redenering waarvan de uitkomst van tevoren al vaststaat en waarvoor alleen de argumenten nog moeten worden gevonden om die uitkomst een zweem van deugdelijkheid en redelijkheid te geven.

Een samenhangende visie betekent ook dat voor- en nadelen zorgvuldig worden afgewogen tegen andere economische mogelijkheden en tegen milieu-effecten.

Het mag wel eens gezegd worden dat dankzij – en niet ondanks – de regionale afspraken Eindhoven Airport zich heeft kunnen ontwikkelen tot wat het nu is: een luchthaven waar vandaan de regionale zakenman en de vakantieganger kan vertrekken naar vele bestemmingen. Bij die afspraken hebben de omwonenden een niet te verwaarlozen constructieve rol gespeeld, waarvoor ook lokaal, provinciaal en landelijk veel waardering is uitgesproken.

Binnen de geldende overeenkomst kan het vliegveld zich verder blijven ontwikkelen, maar kennelijk is het weer niet genoeg. Vooruitgang schijnt weer eens synoniem te zijn voor meer meer meer, hoewel zeker heden ten dage de onjuistheid van deze stelling hardhandig wordt bewezen. Een gecontroleerde groei, zoals afgesproken in de Regionale Overeenkomst, voorkomt teleurstellingen als gevolg van te hoog gespannen verwachtingen en creëert een stabiele ontwikkeling voor de regio.

Het is zeer de vraag of de vestiging van een home-based-carrier per saldo een positieve bijdrage levert aan de voorspoed van de regio en het is helemaal de vraag of de regio daaraan nachtrust, gezondheid en veiligheid moet offeren. Want dat zijn de gevolgen van het vestigen van een base. Daaraan kan geen enkele overeenkomst wat veranderen.

Dat kan niet, omdat toestemming aan een enkele maatschappij juridisch onhoudbaar zal blijken. En het kan ook niet, omdat bestuurders/politici hun keiharde garanties dat verdere uitbreiding niet zal worden toegelaten vaak al na enkele maanden zijn vergeten of omdat zij zelf zijn vervangen door nieuwelingen die nog geen eigen ‘palmares’ hebben opgebouwd en daar dringend behoefte aan hebben.

Nu heeft Schiphol bepaald dat deze regio moet worden opgezadeld met 40.000 vliegbewegingen, die voor Schiphol kennelijk niet voldoende toegevoegde waarde hebben. Deze conclusie mag men trekken uit het Alders-rapport waarin de prioriteiten voor Schiphol worden bepaald en de trap van onderaf wordt schoongeveegd. Zeventigduizend vliegbewegingen in zogenaamde ‘pretvluchten’ naar de regio zonder overleg met die regio.

Bestuurders in deze regio zullen wellicht proberen de term ‘pretvluchten’ aan te vallen en trachten de zakelijkheid te benadrukken, maar dat is lariekoek. Het rapport Alders is daar erg helder over.

Het zal duidelijk zijn dat BOW (Bewoners Overleg Welschap) dit geen serieuze en zorgvuldige aanpak vindt van de ontwikkeling van het regionale vliegveld bij Eindhoven. BOW wil graag opnieuw overleggen en eventueel onderhandelen om in een aangepaste overeenkomst een nieuwe en verantwoorde balans vast te leggen tussen economie en milieu in deze regio.

Dat kan alleen succesvol gebeuren op basis van een samenhangende visie gebaseerd op goede cijfers uit goed onderzoek en met partijen die positief naar overeenstemming zoeken.

Als dat niet mogelijk blijkt blijft er voor BOW geen andere keus dan volledig vast te houden aan de bestaande overeenkomst tot 2015. Het is ons een lief ding waard als dat niet nodig blijkt, maar BOW is bereid om de integriteit van de bestaande overeenkomst met alle beschikbare middelen te verdedigen. Dat mag overigens ook worden verwacht van de andere partijen betrokken bij de overeenkomst.

- Dit verhaal is namens BOW (Bewoners Overleg Welschap) geschreven door Rien van Dongen, Theo de Lange en Bernard Wagemakers.