Met luchtvaartemissies komt het wel goed

Europa zwicht voor Amerikaanse druk. Hoe zou je anders het besluit van de milieucommissie van het Europees Parlement moeten duiden over de luchtvaartemissies? De milieuparlementariërs zijn bereid om internationale onderhandelingen nog één laatste kans te geven en de vorig jaar ingevoerde emissiehandel voor de luchtvaart op te schorten. (lees hier en hier meer)

Een paar jaar geleden kondigde de Europese Commissie juist heel stoer aan dat ze genoeg had van het wachten op een akkoord binnen de ICAO, de internationale luchtvaartorganisatie. Er werd al een jaar of vijftien gepraat over het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen door vliegtuigen, zonder resultaat.

Dus besloot de EU dat vanaf 1 januari 2012 alle vluchten van en naar Europa onder het emissiehandelssysteem vallen. Emissierechten zouden voorlopig grotendeels gratis worden uitgedeeld, dus veel geld hoefde het niet te kosten. Maar dat weerhield onder andere de Verenigde Staten, China en Rusland er niet van om zich fel te verzetten en om te proberen via het Europees Hof van Justitie in Luxemburg invoering te voorkomen – wat overigens niet lukte.

Europa moet wel bakzeil halen, om gezichtsverlies te voorkomen. Want de deadline van 30 april nadert snel en wat moet er gebeuren als die verstrijkt? Op die dag moeten luchtvaartmaatschappijen officieel hun CO2-boekhouding over 2012 op orde hebben, maar niets wijst erop dat dat ook echt gebeurt. De Amerikaanse Senaat verbood maatschappijen uit de VS zelfs per wet om aan het Europese emissiehandelssysteem mee te werken.

Half april buigt het Europees Parlement zich nu over de kwestie, nog net op tijd voor het einde van de maand. De milieucommissie van het parlement vindt dat het systeem het beste kan worden opgeschort. Voorlopig voor één jaar, en met de vinger aan de pols. Als binnen de ICAO serieus wordt onderhandeld over een alternatief en daarbij „duidelijke en voldoende” voortgang wordt geboekt, is Brussel wellicht bereid om nog langer te wachten. Zal mij benieuwen of ze volgend jaar durven te besluiten dat de voortgang onvoldoende is?