Geld breekpunt luchtverkeersleiding
| | |
Omroep Flevoland
De provincie Flevoland gaat kijken of bedrijven en Lelystad Airport zelf, kunnen meebetalen aan luchtverkeersleiding op het vliegveld. Dat zegt gedeputeerde Harry Dijksma na overleg met minister Camiel Eurlings.
Eurlings bracht gisteren een werkbezoek aan de luchthaven. Volgens hem staat vast dat er luchtverkeersleiding komt, maar is nog niet duidelijk hoe die moet worden betaald.
Normaal worden de kosten doorberekend in de landingsgelden die ieder vliegtuig moet betalen. Maar dat kan onbetaalbaar worden voor de vele kleine vliegtuigen die op Lelystad vliegen.
![[Vliegroutes Schiphol afgelopen maand]](https://www2.vlieghinder.nl/plots/_cache/recent/_thumbnails/_afgelopen_maand.jpg "Vliegroutes boven Nederland van de afgelopen maand")
Geplaatst door Olav Bijvoet uit Castricum
NIVEAU'S VAN LUCHTVERKEER
Luchtverkeersleiding communiceert voor zover ik weet op drie niveau's: internationaal, nationaal en regionaal. Indien de verkeersleiding een zelfstandig bestuursorgaan is, dan lijkt me dat zoiets betekent dat de 'overheid' zijn bestuursverantwoordelijkheid op dit gebied delegeert aan de nationale verkeersleiding. Die moet zorgen voor de samenhang tussen regionaal, nationaal luchtverkeer en met het verkeer buiten de 'grenzen'. Het zal wel iets gecompliceerder liggen, maar dit zijn mogelijk toch wel de hoofdlijnen van de structuur.
GEEN ANTWOORD OF ONDESKUNDIGHEID ?
Wanneer Eurlings geen antwoord heeft op de vraag van Lelystad over wie de regionale leiding betaald, dan betekent het dat hij slecht is voorgelicht door de betreffende ambtenaren van zijn ministerie. Dat kan weer twee redenen hebben. Namelijk dat de bereffende ambtenaren ondeskundig zijn, of dat de bestaande regeling onhelder is.
ACHTERBLIJVENDE REGELGEVING
Ik heb een donkerbruin vermoeden dat het laatste wel eens het geval kan zijn. Wanneer je de verkeersbesluiten in onze wetgeving doorleest, bestaat er daar een onheldere koppeling tussen de verantwoordelijkheden van de luchtvaartbedrijven en die van de verkeersleiding. Historisch valt dat te begrijpen. In no-time is een complexe luchtvaart haast uit het niets opgerezen en heeft de regelgeving altijd achter de feiten aangelopen.
BELANGENVERSTRENGELING
Maar de recente historie laat merken dat de mogelijkheden voor groei in luchtverkeer steeds meer in conflict komen met natuurlijke beperkingen die veroorzaakt worden door ons aller verantwoordelijkheid voor MILIEU (duurzaamheid naar de toekomst) én ZORG (actuele kwaliteit, veiligheid en toegankelijkheid van het luchtverkeersgebied).
De luchtvaartbedrijven (waarvan enkelingen, zoals Schiphol, niet en anderen, zoals de KLM wél zijn geprivatiseerd) hebben daar een onevenredige vinger in de pap. Die vinger willen ze wel houden. Dat maakt het leven gemakkelijk. Vandaar alle reclame die ze (recent nog én Hartman, én Cerfontaine) maken met wat ze (vanzelfsprekend) doe en hun (kinderachtige, reclamematige, propagandistische) vraag om beloning. En, nu het aantal luchthavens zich uitbreidt, komt de onheldere verantwoordelijkheidsstructuur - dus de onterechte vermenging van zakelijke met algemene belangen - aan het licht.
BEHEERSEN VAN DOSSIERS DOOR AMBTENAAR OF KAMERLID
Als Eurlings zich steeds maar weer laat inpalmen door mooie verhalen van Schiphol en in Lelystad met een mond vol tanden staat, dan vraag ik mij af of hij de diepere achtergrond van zijn dossier wel goed beheerst. Of: Waarom is hij niet in staat ons zodanig te antwoorden dat wij daar gerust op kunnen zijn? Komt dat misschien omdat hij, net als ook onze kamerleden, net als onze ambtenaren, in het verleden sneller door de vraag zijn ingehaald dan zij op grond van kennis van een verwarrend, kolossaal en steeds inadaequaat dossier konden bijhouden. En als zijn ministers dat al niet goed in de vingers hebben, hoe staat het dan met onze minister-president? Pappen en Nathouden - Governance?
GELD WAARVOOR ?
Ik hoop dat deskundigen hier op deze plaats iets verstandigers zullen zeggen dan ik nu.
Misschien is het wel een geldkwestie, maar dan niet van geld dat de bedrijven vanzelfprekend moeten uitgeven in het kader van goede eigen bedrijfsvoering (MILIEU-poot), maar geld dat zij beschikbaar moeten stellen voor het garanderen van een goede onafhankelijke bedrijfsvoering (kennisinstituut voor ZORG-poot) van de collectief beschikbare onafhankelijke luchtverkeersleiding.