De gevolgen van overlast Schiphol

Niet het aantal vliegtuigen en het aantal decibel, maar juist het overlastbeleid veroorzaken irritatie over geluidshinder. Dat concludeert sociale wetenschapper Christian Bröer in zijn proefschrift ‘Beleid vormt overlast. Hoe beleidsdiscoursen de beleving van geluid bepalen’. Morgen promoveert hij aan de Universiteit van Amsterdam.

In zijn proefschrift geeft Bröer verschillen aan tussen overlastbeleving bij het vliegveld van Zürich en Schiphol. De manier van het omgaan ermee, bepaalt de aard van de klachten. Maar als geopende klachtlijnen geen verandering teweeg brengen, dan wordt de boel alleen maar verergerd. Zijn conclusie:

‘Het beleid is tegenstrijdig en maakt mensen alleen maar kwaad,’ aldus Bröer. Hij vervolgt: ‘Het beleid moet duidelijk zijn: of je mag klagen, dan moet er ook wat met die klachten gebeuren, of er wordt gewoon niet geluisterd, maar dan moet klagen ook niet gestimuleerd worden’. De omwonenden beveelt Bröer aan om op een andere manier een vuist te maken tegen geluidsoverlast: ‘Klagers stop met klagen en ga in plaats daarvan demonstreren. Dat zou wel eens veel meer zin kunnen hebben.’ Ook raadt hij de omwonenden aan om hun protest te verbinden met andere zaken zoals bijvoorbeeld zorg om gezondheid en milieu. Zolang ze de denkbeelden van de overheid overnemen, wordt er alleen maar gepraat over geluid en de door experts opgestelde grenzen tussen last en overlast. Als omwonenden deze manier van denken nu eens doorbreken, dan is volgens Bröer kans op een heel ander debat waarin centraal staat wat we rechtvaardig vinden in plaats van wat experts berekenen. (Kennislink)

‘Het beleid is tegenstrijdig en maakt mensen
alleen maar kwaad,’ aldus Bröer. Hij vervolgt:
‘Het beleid moet duidelijk zijn: of je mag
klagen, dan moet er ook wat met die
klachten gebeuren, of er wordt gewoon niet
geluisterd, maar dan moet klagen ook niet
gestimuleerd worden’. De omwonenden
beveelt Bröer aan om op een andere manier
een vuist te maken tegen geluidsoverlast:
‘Klagers stop met klagen en ga in plaats
daarvan demonstreren. Dat zou wel eens
veel meer zin kunnen hebben.’ Ook raadt hij
de omwonenden aan om hun protest te verbinden
met andere zaken zoals bijvoorbeeld zorg om
gezondheid en milieu. Zolang ze de denkbeelden
van de overheid overnemen, wordt er alleen maar
gepraat over geluid en de door experts
opgestelde grenzen tussen last en overlast. Als
omwonenden deze manier van denken nu eens
doorbreken, dan is volgens Bröer kans op een
heel ander debat waarin centraal staat wat we
rechtvaardig vinden in plaats van wat experts
berekenen. (Klik hier -> Kennislink)