DHL-Terreur in Brussel(Een les voor ons)

Voor wie het niet had gevolgd

Twee zaken spelen in de discussie tussen DHL en Brussel een rol: Het pakketjes- en brieven-vervoersbedrijf vliegt ‘s nachts. Volgens DHL is de MD-11 op dit moment het meest geschikt voor het uitvoeren van nachtelijke landingen. De MD-11 is een zeer luidruchtig toestel. DHL wil het aantal van deze vliegtuigen fors uitbreiden. Het gaat dus niet om het bestaande DHL, maar om uitbreiding daarvan, en wel een luidruchtige uitbreiding. Het gaat om het aanschaffen en ‘s nachts laten vliegen van een fiks aantal lawaaiïge en ouderwetse vrachtvliegtuigen, waarschijnlijk afdankertjes van elders.

Het vliegveld Zaventem grenst aan Brussel. Een aantal deelgemeenten, zoals bijvoorbeeld Sint Pieters Woluwe en Sint Lamberts Woluwe ondervindt forse nachtelijke overlast. (Ga er maar eens logeren). De grenzen van de toelaatbaarheid zijn voor de regering al heel lang bereikt. Deze heeft gekozen voor spreiden van de hinder en niet als in Nederland nachtelijke concentratie boven een paar gebieden. Maar zelfs in gepreide vorm zit er een grens aan het toelaatbare. Toegeven aan de extra wensen van DHL zal alle grenzen van de huidige, voor België ‘normale’ geluidsbeperking fors doorbreken.

De zittende regering heeft uitbreiden van werkgelegenheid met 200.000 arbeidsplaatsen in haar vaandel.
DHL chanteert daarom de regering met te dreigen dat het 1400 werknemers in Brussel gewoon zal ontslaan in plaats ven een 1500 aanstellen als het zijn zin niet krijgt. Het zal haar centrum uit Brussel terug trekken. Inmiddels is dit definitief besloten. Het belang van de aandeelhouders gaat bij DHL namelijk voor alles. DHL zadelt daarom de zittende regering op met het verwijt dat deze mooi praten heeft over haar sociale voornemens maar dat zij als puntje bij paaltje komt niet in staat is deze werkgelegenheid te behouden.

Het gebeuren is koren op de molen van het polariseren, van partijen die alleen oog hebben voor uitersten en niet gericht zijn op maatschappelijk evenwicht. De terreur die namens de aandeelhouders van de international DHL wordt uitgeoefend neemt de vorm aan van bestraffen met sociale onrust. Het zal werkeloosheid veroorzaken voor een deel van de huidige werknemers en de schuld daarvoor afwentelen op de politiek, zonder andere oplossingen voor dit probleem zelfs maar te willen overwegen. Tegenover de overheid mobiliseert DHL sociale onrust. Dit is een vorm van Terreur.

Een les voor ons

Er is niets mis mee dat bedrijven vechten voor het belang van aandeelhouders. Welvarende mensen die hun geld steken in een onderneming doen dat niet uit menslievendheid. Er zijn grenzen aan misbruik door maatschappijen van medemensen of milieu, vandaar spanning tussen zogenaamde ethische en economische eisen. Niet voor niets bevordert in Nederland dan ook nationaal en internationaal de toepassing van het MER, het Milieu-Effect Rapport als middel.

Ruimte en Luchtruim zijn openbaar bezit en kunnen niet aan bedrijven worden verkocht. Nu wezenlijke delen van de Luchtvaartsector worden geprivatiseerd, moet veilig worden gesteld dat de afstand die wij doen van ons luchtruim ten behoeve van de ook voor ons gunstige gevolgen (werkgelegenheid bijvoorbeeld) niet ten koste gaat van leefbaarheid.

in onze moderne wereld is de wisselwerking tussen de mogelijkheden van de Luchtvaartsector en de belangen van leefbaarheid ingewikkeld geworden. Zo ingewikkeld dat vaste regels vaak averechts werken (zie regels rond Polderbaan of die bij Parallel starten, of de huidige descussies rond ondeugdelijkheden van de gebruikte bereken- of meetmethoden van geluidsbelasting).

Wij hebben daarom behoefte aan een instituut dat flexibiliteit en aanpasbaarheid realiseert, zowel in het belang van omwonenden als van de sector. Daartoe moet het geleid worden door betrouwbare en creatieve deskundige wetenschappers. Daartoe moet her ook een instituut zijn zonder economische binding met de actoren in de sector en dat namens de regio’s gaat over het goede uitoefenen van het beheer. Aan de kenniskant zitten daar bijvoorbeeld mensen van het Nationaal Lucht- en Ruimtevaartlaboratorium (NLR). Aan de uitvoerende kant, Luchtverkeersleiding en Slotcoördinatie, dan niet meer onder toezicht staan van aandeelhouders maar (op afstand) van de politiek. 

Wij vestigen onze hoop dus op een creatief en onafhankelijk Kenniscentrum en Luchtruimschap.

De aanwezigheid van een sterk regionaal Luchtruimschap zal ook de overheidstaak verlichten. Het zal de overheid ontheffen van de noodzaak beslissingen te nemen die meer te maken hebben met praktische inschatting van mogelijk- en waarschijnlijkheden. Het gaat hier niet om politiek, maar om gezond verstand. Het Belgisch kabinet is in geding om niet.

In het kader van een Luchtruimschap ontvangt een welgeregelde Luchtvaartsector zijn vanzelfsprekende plaats. Zie:

(1) –> Debat Schiphol in Cruciale fase
(2) –> Is er wel een oplossing?