Het bestuurt van de gezamenlijke platforms is vastgelopen.
Behoefte aan meepraten overheerst
Een visie op de de oorzaken van het wederzijds onbegrip ontbreekt.
Wederzijds?
De sector wil wederzijds begrip tussen sector en stakeholder
De omwonende wil harmonie tussen burger en luchtverkeer.
De GVP heeft zich laten verleiden tot meepraten aan de tafel van de sector. Kenmerkend zijn de voorwaarden: Laat het gesprek niet storen door invloeden van ondeskundige buitenstaanders. De sector levert wel de elementen die je nodig hebt om de behoeften van stakeholderbelangen te kunnen verstaan. Stakeholders zijn namelijk stakeholders van Schiphol.
Zo gaat het niet langer
In veler gedachtengang zijn de twee zaken die altijd weer een rol spelen: niet economie en belanghebbenden, maar gemeenschap en mensen.
Capaciteit en economie zijn toch begrippen die juist ten dienste staan aan samenwerking van mensen? Deze wat abstracte begrippen dekken een geheel van kennis over handelen en zaken die gericht zijn op gemeenschappelijke belangen. Ze zijn zinvol door hun maatschappelijk nut.
Maar er is meer dan nut.
Gemeenschap is gelukkig samenleven;
In een Gemeenschap moet ieder mens, gelijk wie, gelukkig kunnen zijn en het gevoel hebben dat leven zin heeft. Die zin ligt in jouw, mijn, ieders geluk. Vandaar dat mensen boven gemeenschap gaan en je soms nut moet kunnen offeren om de gemeenschap in staat te laten zijn mensen gelukkig te maken.
Politiek is niet alleen maar wijsheid en inzicht, maar de moed om je bij de vertaling te laten temperen door voorzichtigheid. Pas zo bereik je een rechtvaardig bestel, waarbinnen ieder zich kan ontplooien. Alleen daarvoor zijn de wetten en regels. Zo werken de maatschappelijke deugden: wijsheid, moed, matigheid en rechtvaardigheid.
Daardoor staan wetten en regels in dienst van het individu, vandaar dat een ambtenaar er is om regels toe te passen ten behoeve van mensen, niet om mensen, kost wat kost, te dwingen in een keurslijf van regels. Een goed ambtenaar zijn is dus een kunst.
Zo zijn er regels voor Schiphol. Schiphol, de sector is een puur instrument tot nut en welvaart. Maar de LVNL, ZBO of niet, moet zijn als een ambtenaar. Niet betaald door de sector, maar door de overheid. Net als Driebergen voor het rijverkeer. De kunst van de verantwoordelijkheid daarvoor, dat de vliegwereld de menselijke vertrouwdheid van onze goede wereld in stand houdt. Dat is een grote kunst en er dient geïnvesteerd te worden in onderzoek naar mogelijkheden om dat te bereiken. Dat maakt het leven spannend. Anders zou alles alleen maar een soort veredeld kruiswoordraadsel zijn.
Het GVP heeft zich nu bij de sector geschurkt? Dat is dan Stom, stom, stom!
Wat moet gebeuren is dat de overheid zich bezint op zijn al te uitsluitende aandacht voor bedrijven. De moed hebben om te denken over de mogelijkheden van het prachtige instrument dat ze hebben, in de LVNL. Geef die de middelen. De burger kan er spreken via het IKB, maar laat die dan haar info geven waar ze hoort. Naar het LVNL. Platforms: lokale belangen horen lokaal te zijn en niet politiek: By all means praten, maar met je eigen burgers en gemeenteraad en... zoals Gerard hieronder ze, laat je leiden door je eigen mensen
Geplaatst door O.L.M. Bijvoet uit Castricum
HET ROER OMGOOIEN
Het bestuurt van de gezamenlijke platforms is vastgelopen.
Behoefte aan meepraten overheerst
Een visie op de de oorzaken van het wederzijds onbegrip ontbreekt.
Wederzijds?
De sector wil wederzijds begrip tussen sector en stakeholder
De omwonende wil harmonie tussen burger en luchtverkeer.
De GVP heeft zich laten verleiden tot meepraten aan de tafel van de sector. Kenmerkend zijn de voorwaarden: Laat het gesprek niet storen door invloeden van ondeskundige buitenstaanders. De sector levert wel de elementen die je nodig hebt om de behoeften van stakeholderbelangen te kunnen verstaan. Stakeholders zijn namelijk stakeholders van Schiphol.
Zo gaat het niet langer
In veler gedachtengang zijn de twee zaken die altijd weer een rol spelen: niet economie en belanghebbenden, maar gemeenschap en mensen.
Capaciteit en economie zijn toch begrippen die juist ten dienste staan aan samenwerking van mensen? Deze wat abstracte begrippen dekken een geheel van kennis over handelen en zaken die gericht zijn op gemeenschappelijke belangen. Ze zijn zinvol door hun maatschappelijk nut.
Maar er is meer dan nut.
Gemeenschap is gelukkig samenleven;
In een Gemeenschap moet ieder mens, gelijk wie, gelukkig kunnen zijn en het gevoel hebben dat leven zin heeft. Die zin ligt in jouw, mijn, ieders geluk. Vandaar dat mensen boven gemeenschap gaan en je soms nut moet kunnen offeren om de gemeenschap in staat te laten zijn mensen gelukkig te maken.
Politiek is niet alleen maar wijsheid en inzicht, maar de moed om je bij de vertaling te laten temperen door voorzichtigheid. Pas zo bereik je een rechtvaardig bestel, waarbinnen ieder zich kan ontplooien. Alleen daarvoor zijn de wetten en regels. Zo werken de maatschappelijke deugden: wijsheid, moed, matigheid en rechtvaardigheid.
Daardoor staan wetten en regels in dienst van het individu, vandaar dat een ambtenaar er is om regels toe te passen ten behoeve van mensen, niet om mensen, kost wat kost, te dwingen in een keurslijf van regels. Een goed ambtenaar zijn is dus een kunst.
Zo zijn er regels voor Schiphol. Schiphol, de sector is een puur instrument tot nut en welvaart. Maar de LVNL, ZBO of niet, moet zijn als een ambtenaar. Niet betaald door de sector, maar door de overheid. Net als Driebergen voor het rijverkeer. De kunst van de verantwoordelijkheid daarvoor, dat de vliegwereld de menselijke vertrouwdheid van onze goede wereld in stand houdt. Dat is een grote kunst en er dient geïnvesteerd te worden in onderzoek naar mogelijkheden om dat te bereiken. Dat maakt het leven spannend. Anders zou alles alleen maar een soort veredeld kruiswoordraadsel zijn.
Het GVP heeft zich nu bij de sector geschurkt? Dat is dan Stom, stom, stom!
Wat moet gebeuren is dat de overheid zich bezint op zijn al te uitsluitende aandacht voor bedrijven. De moed hebben om te denken over de mogelijkheden van het prachtige instrument dat ze hebben, in de LVNL. Geef die de middelen. De burger kan er spreken via het IKB, maar laat die dan haar info geven waar ze hoort. Naar het LVNL. Platforms: lokale belangen horen lokaal te zijn en niet politiek: By all means praten, maar met je eigen burgers en gemeenteraad en... zoals Gerard hieronder ze, laat je leiden door je eigen mensen