Angst regeert Schipholgebied

ZWANENBURG - Uiterlijk leek zaterdagochtend vrijwel niemand in de partytent achter cultureel centrum De Olm in Zwanenburg aangedaan door het fatale einde van vlucht TK 1951 uit Istanboel, woensdagmorgen bijna pal voor hun deur.

Maar op de besloten bijeenkomst voor omwonenden van Schiphol werden de ware gevoelens van bezorgdheid, emotie, onbehagen, frustratie en angst verpakt in talloze prangende vragen aan twee burgemeesters, die zich in deze bange dagen bovenal willen opwerpen als burgervaders. ‘‘Hoe oubollig de term ook.’‘

Rond de luchthaven Schiphol zit de schrik er goed in. Zeker in Zwanenburg en Halfweg had menig omwonende van de luchthaven leren leven met rakelings over daken scherende vliegtuigen. Maar sinds woensdag is alles anders geworden. Burgemeester Theo Weterings van Haarlemmermeer drukt het in de tent achter De Olm uit in procenten: ‘‘Normaliter spreekt angst uit minder dan één procent van de meldingen aan de klachtenlijn van het bewonersaanspreekpunt. Na de vliegramp is dat opgelopen tot vijftig procent.’’

De telefoons van de gemeenten Haarlemmerliede/Spaarnwoude en Haarlemmermeer hebben niet stilgestaan na de crash van de Boeing 737-800 van Turkish Airlines in een omgeploegde akker in Zwanenburg. Het was burgemeester Bert Bruijn van HaarlemmerliedeSpaarnwoude al snel duidelijk dat er in Spaarndam en Halfweg bij velen grote behoefte aan bestond om de schrik en angst, die door het vliegtuigongeluk waren opgeroepen, van zich af te praten.

Bruijn en diens collega Theo Weterings van Haarlemmermeer waren het meteen met elkaar eens dat er zo snel mogelijk iets georganiseerd moest worden om de bevolking in het verwerkingsproces tegemoet te komen.

Bij de ingang van de partytent in Zwanenburg staat Rob Rodenburg. Hij is boos geen uitnodiging te hebben ontvangen voor de bijeenkomst. ‘‘Ik heb het via via moeten horen, terwijl ik hemelsbreed op 650 meter van het wrak woon. Twee seconden eerder en het was op mijn dak gevallen. Ik was al heel wat gewend. Het gebeurt geregeld dat er dakpannen omlaag komen door die overvliegende kisten. Takken van bomen worden ‘s zomers afgerukt. En tuinstoelen vallen om. En nu is dit gebeurd. Reken maar dat zoiets een mens raakt.’‘

Op tafeltjes en stoeltjes hebben medewerkers van Slachtofferhulp het boekje De schok te boven komen neergelegd. Later zullen ze, herkenbaar aan hun gele hesjes, zich beschikbaar houden voor een luisterend oor en zelfs psychosociale hulp. Weinigen klampen hen aan. Nee, waar de ongeveer tweehonderd aanwezigen vooral mee zitten is het wonen in de onmiddellijke nabijheid van Schiphol.

Zo wijzen twee vragenstellers erop dat schoolkinderen in Halfweg en Zwanenburg na het neerstorten van de Boeing 737-800 behoorlijk getraumatiseerd zijn. Weterings en Bruijn zeggen hulp toe, zo mogelijk in klassikaal verband.

Petra Lagas, die met nog drie gezinnen op 250 meter van het vliegtuigwrak woont, vraagt zich verontwaardigd af waarom de Polderbaan alweer op zondag opengaat. Een schandaal dat moeilijk uit te leggen zal zijn aan haar kind, verzekert ze. Weterings: ‘‘Wij zagen ons geplaatst voor een dilemma. Want door het afsluiten van de Polderbaan wordt de Zwanenburgbaan veel intensiever gebruikt en hebben Spaarndam en Halfweg weer meer last. Om de overlast meer te spreiden, is besloten de Polderbaan toch maar weer open te stellen.’‘

‘‘Schiphol levert ons lusten en lasten op. Wij proberen die in evenwicht te houden. Maar mocht uit de rapportage van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid naar voren komen dat de nu geldende veiligheidsnormen dienen te worden bijgesteld, dan zullen Bert Bruijn en ik ons als eersten tot Den Haag wenden.’’ (HET PAROOL)