Platform Vlieghinder Kennemerland
 

34 landingen per baan per uur op Schiphol

 |
 Geplaatst door: Wim 
 |
 Bekeken: 5087 
|
 noordhollandsdagblad.nl (17-09-2016) 
tb_verkeerstoren_schiphol_.jpg

Door Frans van den Berg

SCHIPHOL - Het is wellicht de mooiste werkplek. Op veertig meter hoogte kijk je uit over de Polderbaan, de taxibanen, zie je Schiphol en de duinen. Dat met een staalblauwe lucht.

Deze werkplek van Carlijn Geijsel en haar twee collega’s staat te boek als Toren West. Het is de kleine broer van de grote toren van de luchtverkeersleiding op Schiphol Centrum. Die is zelfs 101 meter hoog en daar is voor tien man een werkplek op 90 meter hoogte.

Toren West staat bij de Polderbaan en werd in 2003 tegelijkertijd met de nieuwe start- en landingsbaan in gebruik genomen. Na het passeren van een hek is het nog een tijdje langs een akker en de brandweerkazerne rijden en dan doemt een nieuw hek op bij de toren. Aan de voet van de toren een deur en sluisje, met een lift aan de buitenzijde omhoog en opnieuw een vergrendelde deur. Het mag duidelijk zijn dat de luchtverkeersleiders op een streng beveiligde werkplek zitten.

Ruim

Binnen is het ruim, zeker in vergelijking met de werkplek op de centrum toren. Twee luchtverkeersleiders die om beurten de toestellen naar de Polderbaan leiden. Daarnaast de groundcontroller. Dat is de persoon die na de landing aan de piloten doorgeeft welke taxibanen ze mogen nemen op weg naar hun gate. Essentieel daarbij is het passeren van de Zwanenburgbaan. Wanneer die baan niet in gebruik is, mogen de piloten dwars oversteken. Bij gebruik, moeten ze via de noord of zuidzijde helemaal om de Zwanenburgbaan heen rijden en dat kost meer tijd en brandstof.

Carlijn is luchtverkeersleider, maar mag op Toren West ook de taak van groundcontroller overnemen zodat die collega dan kan pauzeren. Omdat het werk intensief is en fouten maken catastrofaal kan aflopen, zijn pauzes van essentieel belang. Bij binnenkomst is Carlijn net bezig een van huis meegebrachte maaltijd naar binnen te werken. De televisie staat aan, maar het geluid uit. Verder twee luie stoelen.

Spitsuur

Haar dienst begon om half drie en loopt tot acht uur. Met dit rustige weer en alleen landende toestellen, ziet dat er ondanks het spitsuur erg rustig uit. „Wanneer de Polderbaan voor starts wordt gebruikt, moeten we ook de volgorde van starten bepalen. Dan moeten we meer regelen en plannen. Bij de starts probeer je zoveel mogelijk toestellen van dezelfde grootte achter elkaar te zetten. Vanwege de luchtwervelingen moet je werken met verplichte tussenruimtes. Normaal is dat een tot twee minuten, maar bij de supergrote A380 is dat aanzienlijk meer. Verder probeer je zo te plannen dat een toestel dat na de start naar het westen draait, wordt afgewisseld met een toestel dat naar het oosten gaat. Dan is het luchtruim en de baan eerder beschikbaar”, legt ze uit.

Vandaag dus enkel landingen omdat de wind uit het zuidwesten komt. Zodra een piloot zich bij haar meldt, geeft ze de windrichting door (240) en de windsnelheid (07). Op de gradenboog is 240 dus zuidwesten. De snelheid 07 staat voor zeven knopen. Vandaag dus weinig zijwind. Richting en snelheid worden aan de baan gemeten en staan op haar scherm.

Stip

Op de twee computerschermen zijn tevens alle toestellen te zien die landen en stijgen, met daarbij welke banen zijn geopend. Een vliegtuig is meer dan een stip, ook het vluchtnummer, hoogte en snelheid staan vermeld. Uit een printer rollen steeds strips met daarop gegevens over de vlucht, het vliegtuigtype en naar welke gate het toestel moet.

De wagen van de vogelwacht (de Kievit) is inmiddels vertrokken. Er werd enkele keren geknald om de vogels te verdrijven. De Finnair is nu eerste in de rij en krijgt toestemming om te landen omdat de baan vrij is. De KLM erachter is nummer twee. Daarna hangt er even geen toestel in de lucht, zodat de Fokker van KLM straks helemaal mag doorrollen naar het einde van de baan en daar de taxibaan nemen. „Normaal moet een toestel de eerst mogelijke afslag nemen, zodat de landingsbaan zo snel mogelijk vrij is.”

Storm

Met dank aan het mooie weer kan ze ieder toestel al van verre zien. „Maar het kan hier ook flink misten. Dan zie je niets anders dan de stipjes op het scherm. En bij hevige storm trilt de toren.”

De collega die bij de luchtverkeersleiding op Schiphol-Oost zit leidt de toestellen via het Nederlandse luchtruim richting de landingsbaan, waar de toren dan de begeleiding van de laatste vijftien kilometer overneemt. „Dat werk doe ik ook. Het wisselt het per dag waar je werkt: achter de radar op Schiphol-Oost, op Toren Centrum of hier op Toren West. En dan hebben we ook nog ploegendiensten, want het gaat 24 uur per dag door.”

Die afwisseling was de reden dat ze 14,5 jaar geleden voor de LVNL koos. „Toen ik in 6 vwo zat wist ik niet wat ik wilde studeren. Mijn oudere zus wilde piloot worden en had van veel luchtvaartorganisaties en opleidingen folders, ook van de luchtverkeersleiding. Daar solliciteerde ik, maar ik had me ook voor vier andere studies ingeschreven, dus ik viel met mijn motivatie door de mand. Het werd communicatie.” Na 3,5 jaar studeren kreeg ze het schrikbeeld van een kantoorbaan voor ogen en solliciteerde alsnog bij de LVNL. Ze doorstond de zware testen en voltooide de vierjarige interne opleiding. Nu wil ze niet meer anders.

Bekijk bericht op "noordhollandsdagblad.nl (17-09-2016)"

Reacties op dit bericht

Geplaatst door Anoniem uit Heiloo

hmmm... ik mis het kopje "Schaamte"

... Ondanks dat Carlijn zichtbaar geniet van alle toestellen welke zij ziet landen en opstijgen, speelt er ook een gevoel van schaamte. De overlast welke deze toestellen veroorzaken zorgen ervoor dat er complete dorpen en steden overdag hun gesprek moeten onderbreken en s'nachts de ramen gesloten moeten houden. 34 landingen per uur per baan houdt in dat er tussen ieder vliegtuig minder dan een minuut tussentijd zit. "Het moet verschrikkelijk zijn voor al die mensen die daar wonen" denk ze dan.
Haar werkgever geeft alleen om geld, het milieu en de omgeving zijn slechts storende factoren in de poging om ongecontroleerde groei te verwezenlijken, groter worden, meer vliegtuigen, dat is waar hij vooral aan denkt. Ergens weet Carlijn dat het verkeerd is, dat ook zij mede-verantwoordelijk is voor de toenemende hinder van vliegtuigen en alle ellende die al die mensen machteloos moeten toezien. Zij laat ze tenslotte op 2000 voet (ong. 600 meter) hoogte vanaf zee het land binnenvliegen. Het geluid wat daarmee gepaard gaat is enorm, zeker als de vliegtuigen ook nog een een draai inzetten om zich op te lijnen voor de landingsbaan.
Gelukkig is de toren waar ze werkt goed geïsoleerd tegen het geluid, iets wat bij al die dorpen en steden niet aan de orde is.
Dat al die mensen er klachten aan overhouden en s'nachts geen oog dicht doen, dat weet Carlijn wel maar daar hoort ze niets van, Wanneer dit punt aan de orde komt bij de ORS wordt het zo snel mogelijk van tafel geveegd. Zo ver als Carlijn komen deze berichten dus nooit. Maar ergens in haar achterhoofd weet ze wel dat zij daar ook een bijdrage aan levert.